باید تاکید نمود که نه از جهانی‌شدن گریزی است، و نه از اقتصاد دانش گزیری؛ جهان خارج از اراده‌ی ما در مسیری تکاملی از لحاظ رشد نیروهای مولده پیش می‌رود که به قول مارکس نه از آن می‌توان جهش کرد و نه با فرمان آن را زایل ساخت. اکتفا به مقابله‌ی منفی با این دو، همانند انداختن میله‌ی آهنی در ماشین بخار برای نجات صنایع کاربر از ورشکستگی و جلوگیری از بیکاری کارگران، بی‌فایده و ارتجاعی است.
چپ یک جایگاه است، یک موضع است. در ایران یک قرن یا شاید اندکی بیشتر از وجود این موضع می‌گذرد. اصلاً مهم نیست که چه سازمان و حزبی بر آن موضع نشسته باشد. همه را هم که بکُشند، باز وجود دارد. با بقیه‌ی موضع‌های سیاسی این تفاوت را دارد که در آن با نظم امور مخالفتی بنیادی می‌شود. منظور از نظم امور، آن ماتریسی است که مراتب آن با برخورداری مشخص می‌شود، برخورداری از ثروت و قدرت.
جنبش سوسياليستی مهمترين و گسترده‌ترين جريانی بود که سرمايه‌داری را به چالش کشيد. دامنه تاثيرات جنبش سوسياليستی به مراتب فراتر از جنبش کارگری که پايگاه اصلی آن به شمار می‌رود، بوده است. به ندرت می‌توان از جنبش اجتماعی و حرکت اعتراضی در يک قرن و نيم گذشته نام برد که ردپای انديشه‌های مارکس و جنبش سوسياليستی در آن وجود نداشته باشد.
شنبه ۱۶دسامبر ۲۰۲۳ آنتونیو نگری فیلسوف پسامارکسیسم ایتالیا در سن ۹۰ سالگی درگذشت. این نوشته برآن است که پارادایم ًامپراتوریٌ نوشته مایکل هارت (۱) و آنتونیو نگری (۲) را تشریح نماید. دو نویسنده برای توضیح پارادایم فوق چهار کتاب بیرون دادند از جمله امپراتوری سال ۲۰۰۰، انبوه خلق سال ۲۰۰۴، ثروت مشترک سال ۲۰۰۹ و اسمبلی سال ۲۰۱۷. اطلاعات ذیل بر اساس دو کتاب امپراتوری و انبوه خلق و مجموعه مقالات منتشر شده در سایت ً نقد اقتصاد سیاسی ً چه در تائید و یا علیه آن تهیه شده است.